vr 22 februari 2019 - vandaag is het 17-12-2024

Al lange tijd stond deze plek op mijn bucket list. We gaan naar Machu Picchu! Maar hoe regel ik alles? Waar moet ik zijn voor betrouwbare informatie en hoe weet ik of ik niet word afgezet? Vandaag vertel ik over mijn reis naar Peru, de stad Cuzco en uiteraard mijn bezoek aan Machu Picchu. Door: Luis Ernesto van Baren

Dag 1: Aankomst Cuzco
Eenmaal aangekomen op Cuzco waren er niet alleen teksten te lezen in het Spaans, maar ook in de inheemse taal. Het 'Quechua' (spreek uit: Ketchua) wordt nog steeds veel gesproken, veelal in de bergen waar de Peruanen vaak niet eens Spaans kunnen spreken. We braken onze tongen over de zinnen en namen in het Quechua. Ongeveer net zoals de Peruanen dit doen met onze Nederlandse namen. Dit zal al snel blijken.

 

Happen naar adem

We moeten even naar adem happen, want Cuzco ligt op zo'n 3400 meter hoogte en heeft zo'n 430.000 inwoners. Er gaan vele mythen en fabels over het ontwijken van hoogteziekten. Zelf zijn de Peruanen daarin vrij nuchter. ‘Genoeg water drinken, op tijd je rust nemen en af en toe kauwen op coca-bladeren'. Ja, u leest het goed: de coca-plant is van nature een bron van energie door de stof cocaïne alkaloïde. Pas zodra deze chemisch wordt bewerkt, kan men hiervan cocaïne maken. Zolang men het gebruikt als ‘natuurproduct’ is het legaal. Kauw je liever niet op coca-bladeren, neem dan eens gerust een kopje coca-thee.

We halen onze koffers van de band en lopen naar buiten. Onze taxichauffeur, Wilmer, zal ons een paar dagen begeleiden tijdens onze verkenningstocht door Cuzco en omgeving. We treffen hem aan, maar twijfelen even omdat hij een bord vasthoudt met: 'Luis Alberto van Veren'. Ik vraag aan hem hoe het zit en we beginnen allebei te schaterlachen. Een nieuwe vriendschap is geboren. Onderweg legt Wilmer van alles uit over Cuzco en Peru.

 

 

Aankomst Plaza de Armas

Na aankomst in het appartement leggen we de koffers snel op de kamer en beginnen aan een wandeltocht door de oude binnenstad. We boekten in Cuzco een accommodatie via Airbnb voor ongeveer 18 euro per nacht. Onderweg naar het middelpunt van de stad struikelen we over souvenierwinkeltjes met producten van de mooiste kwaliteit. Stoffen, shirts, Alpaca-knuffels, armbandjes, sokken van Alpaca-wol en ruana's. Je kunt het zo gek niet bedenken of het bestaat.

Na een minuut of 10 komen we aan op het Plaza de Armas ook wel bekend als 'Huacaypata' (Plein der krijgers). Het is werkelijk adembenemend wat we zien. De architectuur van de binnenstad en plein is goed gepreserveerd gebleven en wordt goed onderhouden, dit al meer dan 500 jaar lang. Het centrale punt van het plein is de fontein. Waar het standbeeld van Túpac Amaru II staat. Deze Inca-krijger heeft weinig met hiphop te maken, maar 'gangsta' was hij in zijn dagen zeker. Hij leidde in 1780 een opstand tegen de Spanjaarden. Deze mislukte en Túpac werd op dit plein geëxecuteerd door vierendeling.

 

Cavia a la carte
Omdat we in Peru zijn moeten het toch even proberen. Van oudsher was het een traditioneel 'boerengerecht' dat veel werd gegeten op het platteland. Ik bestel als afsluiter van de dag 'cuy': cavia. De kok komt hem hoogstpersoonlijk brengen en maakt een aantal foto's. Hierna neemt hij het gerecht weer mee omdat de 'show' nu voorbij is en het eten van de 'cuy' toch echt gaat beginnen. Ik hoor u al denken, hoe smaakt het?

 

Tjsa... Laat ik beginnen te zeggen dat hij goed was klaargemaakt met veel kruiden. Het vlees is vrij taai te noemen en lijkt op rundvlees. Er zit uberhaupt weinig vlees op. Het was zo'n succes dat ik het de rest van de vakantie niet meer heb besteld. Hierna gaan we naar Peru Rail. Een kantoor van de treinmaatschappij van Peru die tickets verkoopt. We proberen alles voor ons bezoek aan Machu Picchu vandaag nog te regelen. Het valt niet mee, maar het lukt. We kopen zowel de treinkaartjes (150 US dollar) als toegang voor het park (42 US dollar). De avond valt over Cuzco en het is tijd om te gaan slapen. Morgen zal de dag vroeg beginnen. 

 

Dag 2: Machu Picchu

Onze vriend Wilmer staat al vroeg klaar om ons op te halen en naar Poroy te brengen. Poroy ligt op zo'n 25 minuten rijden van Cuzco en is de start van onze reis naar Machu Picchu. Met de treintickets die we gisteren hebben gekocht, reizen we van Poroy naar Aguas Calientes.

De trein voert je in 4,5 uur op een slakkentempo langs de meest prachtige uitzichten, rivieren, beekjes, bergen, dorpjes, flora en fauna. De treinreis is adembenemend. Het is een prachtige trein met een uitstekende service. Van de medewerkers in de trein krijgen we een gratis lunch aangeboden. Onderweg zien we een groepje in de bergen lopen. Navraag leert ons dat het ook mogelijk is om vanaf Cuzco een wandeltocht te doen richting Machu Picchu. Dit kost 4/5 dagen en het eindpunt, de grande finale is dan arriveren bij Machu Picchu.

 

Aguas Calientes, de poort van Machu Picchu

We arriveren tegen de middag en maken kennis met "De poort van Machu Picchu". Aguas Calientes is qua verwachting nagenoeg hetzelfde als wat we eerder online lazen. Te toeristisch, te duur, minimale kwaliteit wel vriendelijke mensen. Vooral de kwaliteit van eten in restaurants is van zeer bedenkelijk niveau.

We kopen in een winkel nog even buskaartjes (22 US dollar) voor de bus naar Machu. De man aan de counter legt nog even uit dat het verstandig is om ’s morgens de bus te nemen en dat we vanaf 04.00 uur kunnen wachten. Tegen 05.30 uur zouden de eerste bussen komen. We lachen er voorzichtig om en denken dat het ‘vast wel niet zo vaart zal lopen’.

Dag 3: Vroeg en druk

Om 03:45 uur gaat de wekker en we maken ons klaar om naar de bushalte te gaan. Het is een speciale bushalte met bussen die maar één bestemming hebben. We halen bij de receptie nog even ons mobiele ontbijt en gaan op weg. Het is een minuut of 10 lopen naar de bushalte en we kunnen de menigten volgen. ‘Hmmm… toch drukker dan verwacht op dit belachelijke uur’. Dat gevoel wordt alsmaar sterker naarmate we de rij van de bushalte bereiken en we de rij zien…

Het is net 04.25 uur en de rij is al ellenlang. De rij wordt maar langer en langer en we beseffen dat we zeker niet de eersten zijn, maar wel verzekerd zijn van een plek in de bus.  We moeten geduld hebben en drinken nog even een heerlijk kopje koffie. De bussen arriveren strak op tijd, 05.25 uur. We zitten in de bus en merken dat het langzaam licht begint te worden. Via slingerweggetjes komen we aan bij het park. Voor dit weggetje omhoog moet je wel een sterke maag hebben, want het is soms slingeren geblazen. Sommige medereizigers grijpen halverwege de busrit naar een zakje omdat het hen te veel wordt.

De aankomst bij park Machu Picchu

We komen aan bij het park om 05.50 uur. Er staat al een groepje voor ons bij de deur van ongeveer 50 man. Ondertussen zijn de gidsen niet op een hand te tellen. Men heeft gidsen in verschillende talen, Engels, Spaans, maar ook Duits. De deur gaat open en er stroomt een grote menigte het park binnen. We zien gelijk al dat het een goed onderhouden park is. Geen snoeppapiertje ligt er op de grond. Het is nog vroeg en ook erg mistig.

We begrepen dat we niet in de beste tijd van het jaar komen, want het regenseizoen staat op het punt zijn intrede te doen. Toch blijven we staan op het plateau dat een schitterend uitzicht geeft over heel de oude Inca-stad. We wachten een tijdje af en zien de wolken en mist letterlijk wegtrekken en onze monden vallen open van verbazing!

Bienvenido en Machu Picchu

Wat een uitzicht! Uiteraard heb ik op National Geographic weleens beelden gezien, maar dit slaat alles. Je krijgt op tv geen goede indruk van hoe groot het wel niet is. Uiteindelijk zijn we er bijna 3,5 uur geweest, maar hebben zelfs dan nog niet alles gezien. Machu Picchu is ontdekt in 1911 door Hiram Bingham en sindsdien regelmatig bezocht. Waarom de Inca’s hier waren en waarom ze weggingen weet men niet.

Het blijft daarom een mysterie waarom een dorp als dit, waarvan men denkt dat dit voor de ‘happy few’ was, zo lang in de vergetelheid is geraakt. Zo’n 500 jaar is niemand hier geweest. Reden voor historicus Hiram Bingham om eens stevige herstelwerkzaamheden uit te voeren. Toen hij het vond was het dorp bezaait met onkruid en jungle. Machu Picchu kreeg pas echt bekendheid in 1913 toen National Geographic er een heel nummer aan wijdde.

 

Aan de architectuur zie je dat de Inca’s bijzonder intelligente bouwers waren. Geniale akkerbouwers ook.  Over alles is nagedacht. Van het terras voor het gewas waarvan zij verschillende lagen gebruiken omdat iedere laag zijn ideale hoogte had voor vocht, schaduw en zon voor onder andere coca, yuca en mais. We lopen langs verschillende huisjes van dit ‘voormalig dorp’. De bouwwerken staan letterlijk nog steeds als een huis en de stenen waarvan de huizen gemaakt zijn zien er solide uit. Even verderop worden we begroet door een groepje Alpaca’s. Ze leven hier in een kleine kudde en zijn prima te aaien en te voeren.

Na meer dan drie uur hebben we het gezien en nemen we de bus terug naar beneden richting Aguas Calientes. Even later pakken we de trein terug naar Poroy en komen in de avond moe maar voldaan aan in Cuzco.

Halloween

Die avond blijkt het Halloween en zijn de straten druk en gezellig. Hoewel we moe zijn, hebben we toch trek en besluiten naar de pizzeria te gaan. Het is Halloween-avond en onze pizzabakker verwelkomt ons met een screamend goede glimlach. Ook in Peru doet men aan trick and treat. We zien groepjes kinderen af en aan het restaurant in komen rennen om wat snoep te ontvangen. ‘Dulce o truco’ wordt er hard geroepen, waarop de vrolijk glimlachende vrouw het groepje kinderen wat snoepjes uit de grote pot geeft.

Ook wij hebben wat snoep ingekocht. Na de pizza gaan we naar Plaza de Armas om te kijken naar de grote mensenmassa die op de been is gekomen om gezamenlijk Halloween te vieren. Iedereen is uitgedost. Van superhelden naar insecten naar grote panda’s. alles is vertegenwoordigd. We delen aan een kindje wat snoepjes uit en als een zwerm vliegen komen andere kinderen op het zoetgoed af. Het is al laat maar dat mag de pret niet drukken. Jong en oud is op straat om te genieten van de ambiance en van elkaar. Het is een vrolijke bedoeling zonder wanklank of problemen. We vinden op het plein ook verrassend weinig beveiliging. We keren terug naar het appartement en gaan slapen.

Dag 4: Salineras, Chincero en Moray

We hebben nog een paar dagen in Cuzco en willen niet alleen maar in de stad blijven hangen, omdat er rondom Cuzco veel te zien en te doen valt. We bezoeken nog even het chocolade museum en het Inka museum. Een aantal uren later zitten we in de taxi bij onze vriend Wilmer. Hij vertelt dat hij ons vandaag een drietal attracties zal laten zien. Salineras, Chinchero en als klap op de vuurpijl Moray. We hebben er zin in. De eerste stop is Chinchero. Hier leren we hoe de inheemse bevolking vroeger kleding maakte. Hoe ze Alpaca's schoren, de wol verkreeg, deze vervaardigde en kleur gaf. We krijgen tot slot een rondleiding door de winkel.

We vertrekken hierna naar Salineras. We stoppen eerst bij een winkel waar we uitleg krijgen over verschillende typen zout. We leren over medicinale zout en gezonde zout. Tot slot zien we Moray, onze eindbestemming 50 kilometer ten noordwesten van Cuzco. Moray is een Inca-ruïne op een hoog plateau, met een reeks concentrische terrassen. Moray wordt helaas vaak overgeslagen, maar was erg belangrijk als agrarisch centrum uit de tijd van de Inca's. Hier zijn terrassen gemaakt in cirkels die gebruikt werden om de gewassen te laten aanpassen aan het ecosysteem van de Andes. Dit compleet met irrigatiesysteem én filtersysteem. In de diepste cirkels vonden ceremonies plaats aan moeder aarde. Wilmer brengt ons terug naar ons appartement en ik vraag hem of hij ons morgen ook kan brengen naar het vliegveld. Hij zegt dat hem dat helaas niet gaat lukken, maar dat hij zal zorgen dat er morgen iemand langskomt om ons op te halen.

 

Dag 5: De laatste dag

Vandaag moeten we helaas afscheid nemen van Cuzco en Peru. Vandaag is het 'Aller Heiligen'. Dat betekent dat veel Peruanen op die dag vrij zijn en deze dag en avond samen met familie doorbrengen. Het is een gezellige bedoeling in de binnenstad van Cuzco. Straatmuzikanten spelen muziek, een podium wordt opgebouwd en er zijn verschillende marktkraampjes door de hele stad. Ook kun je broden kopen in de vorm van het kindje Jezus, moeder Maria, Alpaca's en paarden. Nog even een paar Alpaca-sokken kopen voor de koude avonden in Nederland en dat was het.

 

Onze tijd in Cuzco en Peru zit erop. We pakken onze koffers en nemen afscheid van de eigenaresse van de accommodatie. Buiten zien we even later een auto voorrijden. De man stopt en vraagt "Ben jij Luis Enrique"? Lachend stappen we in, nagenietend van een toptijd in Peru.

---

 

Over Luis Ernesto van Baren

Luis Ernesto van Baren is initiatiefnemer van Colombiaans.nl. Colombiaans.nl publiceert nieuws, actualiteiten en achtergrondverhalen uit Colombia en is de grootste Colombia-community van de de Benelux. Daarnaast is Luis Ernesto een liefhebber van reizen. Hij reist regelmatig naar Oceanië, Verenigde Staten en Zuid-Amerika. Ook ontwerpt en ontwikkelt hij websites en drukwerk.

Copyright - Disclaimer - Privacy

Betrokken organisaties

Colombiaans.nl

 In deze februari 2019 editie van het Latin-Magazine onder andere: