Amor Para...Fotografía

vr 15 mei 2020 - vandaag is het 17-12-2024

In de rubriek ‘Amor para….’ brengen wij iedere maand de passie van een Latinworld bezoeker voor het voetlicht. Deze keer geven wij het woord aan onze eigen Latin fotograaf Minou Spits. Met haar passie: het Fotograferen.

Vertel eerst kort iets over jezelf.

Mijn naam is Minou Spits, geboren en getogen Amsterdammer. Ik kom uit de Peperstraat in de Nieuwmarktbuurt vlak bij het Waterlooplein, de Prins Hendrikkade en de Nieuwe Uylenburgerstraat. Ik woon samen met Michel, ben moeder van een fantastische zoon, Duco, schoonmoeder van een leuke schoondochter, Sophie en trotse oma van Emma (3,5).

Naast mijn eigen bedrijf als fotograaf heb ik ook (nog) een baan in de binnenstad van Amsterdam.

Vertel ons wat je passie is en hoe lang je dit al doet?

Mijn passie is fotografie maar ook de Latin muziek en danscultuur. Ik ben hier eigenlijk per ongeluk in terecht gekomen maar tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds blij dat ik hierin ben gerold.

Hoe ben je terecht gekomen in de latin scene?

Een heel verhaal!
Ik was op vakantie in Spanje, in 2006, toen een vriendin van mij belde of ik zin had om met haar verder te gaan met het organiseren van salsa dansreizen naar Cuba. Ik zeg bijna nooit nee, helemaal niet als het om iets totaal nieuws gaat. Na mijn terugkomst zijn we meteen naar Stuttgart gereisd om kennis te maken met viaDanza, het Duitse moederbedrijf. Ik weet dat toen wij daar kwamen wij eerst een bespreking hadden en aansluitend een feest. Mijn eerste stappen op Latin dansgebied deed ik dan ook in Stuttgart. Merengue ging nog wel, maar nadat iemand mij vertelde dat salsa dansen wel heel makkelijk was en ik op de dansvloer alle hoeken van de zaal had gezien wist ik niet zeker of dit was wat ik nou zo leuk kon vinden.

Het was wel bijzonder, ik, nooit enige salsa gedanst, nooit naar Cuba geweest…Ik ging salsa dansreizen naar Cuba verkopen. Het moest niet gekker worden.

In februari 2007 ben ik dan ook voor het eerst naar Cuba geweest. Ik logeerde bij Karen, die toentertijd een half jaar per jaar in Havana woonde, midden in Havana Centro op San Rafael. Helemaal achterin San Rafael heb ik de Cubaanse samenleving vanaf haar balkon gade geslagen.
De fruitmarkt waar omheen allerlei subactiviteiten plaatsvonden, van het verkopen van eieren tot aan plastic zakjes. Het regelmatige geschreeuw van Panadero (waarvan ik heel lang gedacht heb dat ze Varadero riepen) als het schreeuwen van aqua, een teken dat iedereen als de wiedeweerga weg moest gaan omdat er politie aankwam.

Tijdens deze reis heb ik zelf een week meegedanst met viaDanza. Ik vond het leuk maar ook heel erg wennen. Salsa dansen kwam heel erg in mijn oer-Hollandse comfort zone. De muziek werd mij aangeleerd maar het zou toch nog even duren eer ik mij er echt in ging verdiepen (daarvoor had ik echt HELEMAAL niets met Latin muziek).
Dit is inmiddels helemaal veranderd, bij elk bezoek aan Cuba, iedere dansreis, gingen we naar Live concerten. Niet een, niet twee maar wel tien per keer.
Manolito Simonet y su Trabuco was mijn eerste live concert en daarna heb ik ze daar bijna allemaal gezien: Los Van Van, Pupy y Los que Son Son, Panchita Alonso, Maykel Blanco in zijn beginjaren, Havana d’Primera, JG, Adalberto Alvarez y su Son, Charanga Habanera, Issac Delgado, Grupo Compay Segundo enz.

Ik heb nog wel een aantal artiesten die ik nog niet live heb gezien en een daarvan staat zeker op mijn wishlist en dat is Paolito FG.

Heb je naast deze passie nog andere passies die te maken hebben met latin?

Jazeker, dat is fotografie. Ik heb jarenlang foto’s gemaakt op evenementen en natuurlijk op Cuba. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
Ik voel mij een bevoorrecht mens, er zijn zelfs cd’s verschenen met mijn foto’s er op.

Fotograferen op Cuba, het is een mekka voor fotograferen! Elke keer als ik in Havana ben (dat is de plek waar ik het meest te vinden ben), dan maak ik altijd tijd vrij om even alleen met mijn camera er op uit te trekken en de dagelijkse dingen te fotograferen. Ik loop dan over de Malecon en dan centro Havana in. Ik vind centro Havana de plek waar je het meest het gevoel van het Cubaanse leven krijgt en het doet mij ook denken aan de buurt in Amsterdam waar ik ben opgegroeid. Een gewone volksbuurt met gewone mensen die gewone (voor hen dan, voor mij bijzonder) dingen doen.
Dat is ook de reden dat ik nu ieder jaar een fotografiereis naar Cuba organiseer. Het is iets dat je als fotograaf gewoon niet mag missen. En eerlijk is eerlijk, ik krijg alleen maar enthousiaste reacties van hen die mee zijn geweest.

Wat vind je leuk aan fotograferen op feesten en concerten?

Fotograferen op feesten is een uitdaging, je wil de beweging, het plezier en alle andere emoties van de latin dans op de gevoelige plaat leggen. Ik heb mijn best gedaan en krijg opmerkingen als “het lijkt alsof je tussen hen in stond” en “ik sta altijd goed op jouw foto’s”
Even ter verduidelijking, dit zijn niet mijn woorden hoor ðŸ˜Š

Noem eens een rijtje artiesten die je zoal gefotografeerd hebt.

Waar moet ik beginnen?

Ik heb foto’s gemaakt van bijna alle Cubaanse artiesten tijdens en na concerten. Maar ook artiesten als Oscar d’ Leon, Romeo Santos, Prince Royce en ook Typhoon waar ik zelfs een interview mee had (overigens ook met Oscar d’ Leon). Ik prijs mij altijd gelukkig dat ik met mijn passie de aansluiting heb gevonden bij Latinworld (toentertijd Latinnet), waar ik veel voor mag doen, interviews, concerten bezoeken en natuurlijk fotograferen.

Wat is het gekste en/of leukste dat je hebt meegemaakt?

Ik heb best wel wat meegemaakt in mijn leven als fotograaf. Backstage met Azucar Negra wachten op een optreden waarna ik een interview zou doen met Leonel Limonta. Ze hebben nooit opgetreden, zijn nooit opgeroepen en heb ik vervolgens ook nooit een interview gedaan.

Met een oude Lada MET discolicht en bijbehorende salsamuziek in Santiago de Cuba. ’s Avonds naar La Maya gaan om daar een concert van Pupy y Los que Son Son backstage mee te maken en na afloop jouw taxi chauffeur nog even een salsa disco heeft verzorgd voor de plaatselijke bevolking met zijn auto audio en nog even lekker nagenieten met goedkoop Cubaans bier.

Los Van Van op Plaza de la Revolucion in Santiago de Cuba, tussen een uitzinnige, grote menigte Cubanen die elk woord mee konden zingen. De sfeer, het sentiment en de ambience…het was uniek!

Een bepaalde artiest de verkeerde vraag te stellen en vervolgens een heel rare avond beleven.

Nieuwe artiesten beluisteren en fotograferen voordat zij naam maakten zoals o.a. Rolf Sanchez.

Laatste reis naar Cuba een fantastische shoot gedaan met Tierra Kaliente (karelia Despagne) en Lachy y la Suprema ley. Van de laatste was ik in de veronderstelling dat ze in Vinales zaten maar onverwacht met de auto opgehaald en naar Pinar del Rio gebracht. Eerst een shoot gedaan in de buurt van een plein. Daarna naar het huis van de trompetist waar iedereen zich in pak hees, het er zo gezellig werd en ik vervolgens zoveel rum toegeschoven kreeg dat het donker werd en dat die foto’s jammerlijk mislukt zijn. Maar een nieuwe sessie staat voor mij op mijn wensenlijst voor dit, of volgend jaar.

Wanneer is een foto echt geslaagd?

Ik ben heel kritisch en vind altijd dat mijn foto’s beter kunnen. Heel zelden ben ik echt blij met het resultaat. Ik vind het dan ook heel moeilijk om hier een antwoord op te geven. Maar als ik een antwoord moet geven dan zou dat zijn: Wanneer de mensen, de geportretteerden er blij mee zijn.

Wie of wat zou je graag nog eens willen fotograferen?

Tja, denk aan grootheden als Marc Anthony. Maar een wens is toch wel om een (portret)serie te doen met de groten der aarde op Latin gebied en dan is het mij om het even wie dat dan is.

Heb je een levensmotto?

Glück ist etwas haben was man liebt (geluk is iets hebben waar je van houdt)
Ik ben in ´82 op kamers gaan wonen en daar hing een Holly Hobbie poster met deze spreuk. Ik ben hem nooit vergeten en vind hem nog steeds van toepassing.
Geluk krijg ik uit veel dingen en om bij de Latin cultuur te blijven, ik kan immens gelukkig zijn wanneer ik sommige heerlijke muziek (voor mij voornamelijk uit Cuba) weer uit mijn speakers hoor galmen.